ΤΗ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Τριχινά.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Όσιε Πάτερ Θεόδωρε, δώρον Θεού εκλεκτόν, σεαυτόν προσενήνοχας, αγρυπνίαν πάννυχον, καί αγάπην στησάμενος, μελέτην θείαν, άκραν ταπείνωσιν, ελπίδα, πίστιν καί καθαρότητα, άκραν συμπάθειαν, αληθή εγκράτειαν, καί προσευχήν, στύλον σε δεικνύουσαν, φωτοειδέστατον.

Πάτερ θεόφρον Θεόδωρε, καταστολήν αληθή, καί σωτήριον ένδυμα, ευσεβιεί φρονήματι, εκζητών επενδύσασθαι, τώ εκ τριχίνων ρακίω πάντοτε, σού τό σαρκίον, σκέπειν ουκ έλιπες, καί απεγύμνωσας, τού ή, μας γυμνώσαντος, τάς μηχανάς, σθένει δυναμούμενος, τού θείου Πνεύματος.

Τώ σαρκωθέντι Θεώ ημών, εκ παναμώμου Μητρός, δι' ημάς τε πτωχεύσαντι, ώς πτωχόν τώ πνεύματι, σεαυτόν προσενήνοχας, θυσίαν ζώσαν, καί ολοκάρπωμα, σεπτόν παμμάκαρ, καί δώρον τίμιον, όθεν καί έλαβες, ουρανών απόλαυσιν, πρός όν αεί, πρέσβευε δεόμεθα, τού ελεήσαι ημάς.

Δόξα... Καί νυν... Θεοτοκίον

Ποίοις οφθαλμοίς θεάσωμαι, αγίαν όψιν τήν σήν, ο μολύνας τοίς πάθεσι, τής σαρκός τά όμματα; ή πώς πάλιν ασπάσωμαι, τήν σήν εικόνα, τήν θεοτύπωτον, βέβηλα χείλη, έχων ο άθλιος; πώς δέ εκτείνω μου, πρός τήν θείαν χάριν σου, ο εναγής, χείρας άς ηχρείωσα; Δέσποινα σώσόν με.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ήλιος ίδών σε έφριξεν, επί Σταυρού Ιησού, ηπλωμένον θελήματι, η δέ γή εσείετο, καί πέτραι διερρήγνυντο, καί τά μνημεία φόβω ηνοίγοντο, καί αι Δυνάμεις πάσαι εξίσταντο, η δέ τεκούσά σε, απειράνδρως βλέπουσα, μετ' οιμωγής, Οίμοι! ανεκραύγαζε, τί τό Ορώμενον;

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Εν σοί Πάτερ ακριβώς διεσώθη τό κατ' εικόνα, λαβών γάρ τόν Σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ, καί πράττων εδίδασκες, υπεροράν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό καί μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Όσιε Ιωάννη τό nνεύμά σου.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής ημέρας, καί τού Αγίου ο παρών.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Τά άνθη τών αρετών προβάλλεται, η μνήμη σήμερον, τού θεοφόρου πάσι τοίς πιστοίς, ευωδίαν εκπέμποντα, τήν μυστικήν τού Πνεύματος, καί τών θαυμάτων τά παράδοξα.

Ρομφαία, τή νοητή Θεόδωρε, τάς τών παθών προσβολάς, σύ διακόψας ήρας κατ αυτών, νικητήρια Όσιε, όθεν θαυμάτων χάρισι, καί ιαμάτων εστεφάνωσαι.

Ποθήσας, τήν τού Κυρίου Όσιε, πτωχείαν άπασαν, τήν γεηράν καί πρόσκαιρον σαφώς, εβδελύξω Θεόδωρε, δόξαν, διό καί έτυχες, δόξης αφθάρτου καί φαιδρότητος.

Θεοτοκίον

Ασπόρως, τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Τούς θήρας τούς τής σαρκός, δι' εγκρατείας ενεργούς έκτεινας, καί τής ψυχής Όσιε, πάσας τάς δυνάμεις ετράνωσας.

Οι πόνοι σου εν κλαυθμώ, κατασπειρόμενοι Σοφέ έδωκαν, όντως καρπόν εύσταχυν, τώ Παμβασιλεί προσφερόμενον.

Ουκ έδωκας νυσταγμόν, τοίς σοίς βλεφάροις αληθώς Όσιε, έως Θεού σκήνωμα, μάκαρ σεαυτόν απετέλεσας.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε προσάγομεν.

Κάθισμα Ήχος δ' Ο υψωθείς

Ως καθαρός τώ καθαρώ προσπελάσας, διά συντόνου προσευχής καί αγνείας, καθηγιάσθης Πνεύματι Θεόδωρε, όθεν σύν Αγγέλοις νύν, αυλιζόμενος μέλπεις, ύμνον τόν τρισάγιον, τώ τών όλων Δεσπότη, πρός όν δυσώπει Όσιε αεί, τού ελεήσαι τούς πόθω υμνούντάς σε.

Θεοτοκίον

Τή Θεοτόκω εκτενώς νύν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί καί ταπεινοί καί προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα βοήθησον, εφ' ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων, μή αποστρέψης σούς δούλους κενούς, σέ γάρ καί μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ' εσχάτων σε σαρκί τετοκυία, επί σταυρού κρεμάμενον ορώσα Χριστέ, Οίμοι! ανεκραύγαζε, ποθεινότατον Τέκνον, τί σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων ο δήμος; Αλλά ανάστηθι καί σώζε τούς εις σέ, πεπιστευκότας ώς μόνος φιλάνθρωπος.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη έν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Συνηυξήθησαν τώ σώματί σου θεόφρον, τών αρετών τά κάλλη, όθεν ώσπερ φοίνιξ, ήνθησας Θεόδωρε, καρπούς προβαλλόμενος, γλυκααμόν τή ποίμνησου βρύοντας.

Απενέκρωσας τά πάθη δι' εγκρατείας, καί τού Αγίου Πνεύματος, ώφθης θεοφόρε, θείον οικητήριον, δι' ού πάσιν έβλυσας, τά τών ιαμάτων χαρίσματα.

Εν πτωχεία τή τού πνεύματος καί στενώσει, Πάτερ αεί διάγων, ράκεσι τό σώμα, τριχίνοις εκάλυπτες, πρός πλούτον τόν άφθαρτον μόνον αφορών καί αϊδιον.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως εκύησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης, παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό Χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδoυς αγνοίας τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Σύ Κύριε τόν σόν, ασκητήν εκραταίωσας, σύ δύναμιν καί ανδρείαν, περιέζωσας τούτον, κατά τού πολεμήτορος.

Σέ Κύριε ποθών, εν ασκήσει ο Όσιος, σοί άμωμον ώσπερ θύμα, εαυτόν εγκρατείας, πυρί σαφώς προσήγαγεν.

Εν δίψει καί λιμώ, εκζητήσας τόν Κύριον, Θεόδωρε τού χειμάρρου, τής τρθφής απολαύεις, Οσίων σύν τοίς τάγμασι.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Τά βέλη, τά τού εχθρού συνέτριψας Όσιε, τής ταπεινώσεως όπλοις, κατ' αυτού χρησάμενος, καί τήν νίκην, συνεργεία, τού Χριστού εκομίσω Θεόδωρε.

Τά πάθη, τών πειρασμών ώς κύματα Όσιε, τής εγκρατείας ιδρώ τι εν τή καρτερία Πάτερ αισίως, απεκρούσω, τή γαλήνη Χριστού κυβερνώμενος.

Άληστον, τήν τού θανάτου ώραν ποιούμενος, εν στεναγμοίς καί δακρύοις, διετέλεις Πάτερ λούων τήν κλίνην, καί εν φόβω, τώ Κυρίω δουλεύων εκάστοτε.

Θεοτοκίον

Ω θαύμα, τών απάντων θαυμάτων καινότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως συλλαβούσα, ουκ εστενοχώρησεν.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Κ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Τριχινά.

Στίχοι

· Θνήσκεις, ο πλήξας τριχίνη στολή Πάτερ,

· Τόν ενδύσαντα τούς γενάρχας φυλλίνην.

· Εικάδι σός, Θεόδωρε, λίπ' οστέα θυμός αγήνωρ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Βίκτωρος, Ζωτικού, Ζήνωνος, Ακινδύνου, Καισαρίου, Σεβηριανού, Χριστοφόρου, θεωνά καί Αντωνίνου.

Στίχοι

· Σύν Ακινδύνω τέσσαρας κτείνει ξίφος,

· Τόν εκ πλάνης κίνδυνον εκπεφευγότας.

· Καμινιαίας αιθάλης πεπλησμένοι,

· Χριστώ προσήλθον οι περί Χριστοφόρον.

Tή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού Παλαιολαυρίτου.

Στίχοι

· Νέον τι κέρδος, τόν Παλαιολαυρίτην,

· Ιωάννην, χαίρουσιν ευρόντες νόες.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Αναστασίου Αντιοχείας.

Στίχοι

· Αναστάσιε, σού δέ τί γράψω χάριν,

· Χριστού χάριν σπεύδοντος εκθανεϊν ξίφει;

Τή αυτή ημέρα, Mνήμη τού Αγίου Αποστόλου Ζακχαίου.

Στίχοι

· Ουχί κατάβα, άλλ ανάβα σοι λέγει,

· Ζακχαίε, Χριστός προσκαλών σε εις πόλον.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε».

Η θεία χάρις, η εν καμίνω πάλαι δρόσον Παισί, δούσα, αύτη Πάτερ τήν τών παθών, κατεμάρανέ σοι κάμινον, ώς νεφέλη σοι, αναψύξεως όμβρον εκχέασα.

Εν τοίς ιδρώσι, τά τών δακρύων Πάτερ ρείθρα σοφέ, μίξας, κολυμβήθραν χάριτι τού Χριστού, απειργάσω ταύτα Όσιε, εν ή λουσάμενος, τών παθών τάς κηλίδας απέσμηξας

Εν τή καμίνω τή τών δακρύων πάθη φλέξας σαρκός, όλος καθαρός υπέρλαμπρος ως χρυσός, ανεδείχθης θείαις χάρισι, Πάτερ Θεόδωρε, αποστίλβων εις δόξαν Θεού ημών.

Θεοτοκίον

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν, Ευλογημένη σύ, εν γυναιξί πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Άνθεσι κοσμούμενος σοφέ, τών αρετών νοητώς, τήν ευωδίαν αυτών, εν κόσμω έπνευσας Όσιε, καί τά μύρα τών θαυμάτων σου, πάσιν εκπέμπεις τοις πιστοίς, Χριστώ κραυγάζουσιν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Χείρας εκπετάσας πρός Θεόν, τούς θήρας Όσιε, τούς νοητούς προσευχαίς, κατά σού αίροντας στόματα, απεφίμωσας καί έψαλλες, εν διανοία καθαρά, Πάτερ γηθόμενος, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ήρθης από γής πρός ουρανόν, Πάτερ Θεόδωρε, αντί στενώσεως, πρός πλάτος άπειρον Όσιε, εν Αγίων τοίς σκηνώμασιν, αντί ρακίων ευτελών, βύσσω κοσμούμενος, καί κραυγάζων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν, Μαρία Θεόνυμφε.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Άνω τό πολίτευμα έχειν, εν ουρανοίς επιποθήσας, κλίμακι καθάπερ εχρήσω, ταίς αρεταίς σου Πάτερ Θεόδωρε, δι' ών εκείσε έφθασας, καί τής εφέσεως επέτυχες.

Οίκος εχρημάτισας Πάτερ, τών αρετών, εν ώ πλουσίως, πίστις καί ελπίς καί αγάπη, καί σωφροσύνη εναπετέθησαν, διό καί πλήρης Όσιε, τών αρετών μετέστης άριστα.

Ένθα τών Οσίων οι δήμοι, καί τών Δικαίων αι χορείαι, ένθα τών Αγίων τά πλήθη, καί πρωτοτόκων Πάτερ τά τάγματα, περιφανώς εσκήνωσας, μεθ' ών αεί ημών μνημόνευε.

Θεοτοκίον

Σύ τό εγκαλλώπισμα πάντων, τών επί σοί εγκαυχωμένων, σύ η ευφροσύνη τού κόσμου, καί θυμηδία ημών τών δούλων σου, σύ γλυκασμός καί έφεσις, τών σέ εμνούντων Μητροπάρθενε.

Καί η λοιπή Ακολουθία, η Α' Ώρα, καί Απόλυσις.