ΤΗ ΙΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Παφνουτίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τής ασεβείας καθείλες τά οχυρώματα, εν τή υπομονή σου, Αθλοφόρε Κυρίου, καί νίκην ουρανόθεν, εδέξω σοφέ, μή ούν παύση δεόμενος, υπέρ τών πίστει τιμώντων τήν ιεράν, καί σεβάσμιόν σου άθλησιν.

Τούς ιερούς σου αγώνας πιστώς γεραίρομεν, αθλητικούς καμάτους, ούς διήνυσας χαίρων, Παφνούτιε τρισμάκαρ, υπέρ Χριστού, τού Σταυρόν υπομείναντος, καί τήν αγίαν σου μνήμην περιχαρώς, εορτάζομεν εν άσμασιν.

Η τών λειψάνων σου θήκη, Ιερομάρτυς Χριστού, ως ποταμός εκβλύζει, τών ιάσεων ρείθρα, καί πάντων καταρδεύει τών ευσεβών, τάς καρδίας Παφνουτιε, τών προσφοιτώντων εκάστοτε εν αυτή, καί υμνούντων τούς αγώνάς σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων τό αγαλλίαμα, τών επί γής ανθρώπων, κραταιά προστασία, άχραντε Παρθένε, σώσον ημάς, τούς εις σέ καταφεύγοντας, ότι εν σοί τάς ελπίδας μετά Θεόν, Θεοτόκε ανεθέμεθα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εντώ Σταυρώ θεωρούσα η απειρόγαμος, καί άμωμος Παρθένος, όν Δεσπότην καί Κτίστην, καί Πλάστην τών ανθρώπων, εβόα πικρώς, θρηνωδούσα καί στένουσα, Τί τούτο τέκνον γλυκύτατον, ο ορώ; ανυμνώ σου τό μακρόθυμον.

Απολυτίκιον Ήχος δ’

Καί τρόπων μέτοχος καί θρόνων διάδοχος τών Αποστόλων γενόμενος, τήν πράξιν εύρες θεόπνευστε εις θεωρίας επίβασιν, Διά τούτο τόν λόγον τής αληθείας ορθοτομών, καί τή πίστει ενήθλησας μέχρις αίματος, Ιερομάρτυς Παφνούτιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής ημέρας, καί τού Αγίου.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι εξήγαγες λαόν δουλείας Αιγυπτίων, εκάλυψας δέ άρματα, Φαραώ καί τήν δύναμιν».

Δεύτε τήν ετήσιον εκτελούντες, τού Αθλοφόρου εορτήν, φαιδροίς εύφη μούντες εν άσμασι δοξάσωμεν, τόν τούτον στεφανώσαντα.

Έλαμψας εν κόσμω φωστήρος δίκην, θεραπευτά τού Ιησού, Παφνούτιε μάκαρ, διό σου τήν πανίερον, τιμώμεν μνήμην σήμερον.

Ηύγασας εν δόγμασιν Ιεράρχα, τόν περιούσιον λαόν, καί πόμα Κυρίου, διά τού ξίφους έπιες, αθλήσας καρτερώτατα.

Θεοτοκίον

Όρος αλατόμητόν σε Παρθένε, εξ ού λίθος ο Χριστός, αλάξευτος ώφθη, εν άσμασι γεραίροντες, αξίως μακαρίζομεν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες Περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Ύμνοις Ιεροίς γεραίροντες, τήν πανευκλεή τε καί ιεράν μνήμην σήμερον, εκτελούμεν τού Αθλοφόρου, Παφνουτίου αγαλλόμενοι.

Τείχος αρραγές ακλόνητον, κατά τών δαιμόνων οι πιστοί προβαλλόμεθα, το πηγάζον εκ τών λειψάνων, θείον έλαιον χριόμενοι.

Σθένει τού Χριστού ρωννύμενος, μέσον ανομούντων θείον νόμον εκήρυξας, καί νομίμως Μάρτυς αθλήσας, νίκης είληφας τόν στέφανον.

Θεοτοκίον

Χαίροις Μήτηρ απειρόγαμε, η τόν Θεόν Λόγον εν γαστρί σου χωρήσασα, καί τεκούσα σεσαρκωμένον, ώς Θεόν ομού καί άνθρωπον.

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Φοινίξας εν αίματι, τήν ιεράν σου στολήν, θυσίαν ευάρεστον, Θεώ προσήξας σαυτόν, Παφνούτιε ένδοξε, έθραυσας τών δαιμόνων, τό ανίσχυρον θράσος, εύφρανας τούς Αγγέλους, τή στερρά σου ενστάσει, διό καθικετεύων μή παύση, σωθήναι ημάς.

Θεοτοκίον

Επάκουσον Δέσποινα, εκ κατωδύνου ψυχής, βοώντος τού δούλου σου, καί τών πολλών μου κακών, παράσχου τήν άφεσιν, σέ γάρ επικαλούμαι, εν νυκτί καί ημέρα, Ρύσαί με Θεοτόκε, τού πυρός τής γεέννης, καί στήσον εκ δεξιών με, τού σού Υιού καί Θεού.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων ημίν δωρήσασθαι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Τούς ουρανούς η αρετή σου Κατεκάλυψε, καί η γή επληρώθη τής σής δόξης Χριστέ, διό απαύστως κράζομεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Νύν αγαλλόμενοι πάντες εορτάζομεν, σύν Αρχαγγέλοις Αγγέλοις συγχορεύοντες, τήν ευκλεή τελούντές σου, μνήμην, αθλοφόρε Παφνούτιε.

Υπό τής όντως εδοξάσθης θείας χάριτος, καί μετ' Αγγέλων τώ Δεσπότη παριστάμενος, νύν καί ημών μνημόνευε, Μάρτυς αθλοφόρε Παφνούτιε.

Τούς οικτιρμούς καί πόνους Μάκαρ καθυπέμεινας, απτοήτω καί γενναίω τώ φρονήματι, καί τούς στεφάνους είληφας, όντως εκ χειρός τού Παντάνακτος.

Θεοτοκίον

Χερουβικών ταγμάτων Κόρη υπερέχουσα, καί Θεόν εν αγκάλαις εποχούμενον, μετά σαρκός βαστάσασα, χαίρε Θεοτόκε ανύμφευτε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ο ανατείλας τό φώς, καί φωτίσας τόν όρθρον, καί δείξας τήν ημέραν, δόξα σοι δόξα σοι, Ιησού Υιέ τού Θεού».

Ο αναδείξας ημίν, τού γενναίου τήν μνήμην, ηλίου λαμπροτέ οαν, δόξα σοι δόξα σοι, Ιησού Υιέ τού Θεού.

Ιερωτάταις φρεσί, καί πισταίς διανοίαις, τήν μνήμην ανυμνούμεν, σού Μάρτυς ένδοξε, τόν Χριστόν μεγαλύνοντες.

Ξίφη καί θήρας καί πύρ, καί τόν θάνατον Μάρτυς, ουδόλως επτοήθης, κραυγάζων, Δόξα σοι Ιησού Υιέ τού Θεού.

Θεοτοκίον

Τήν τού Αγγέλου φωνήν, ασιγήτως η κτίσις, προσφέρει σοι Παρθένε, Χαίροις η τέξασα, Ιησούν τόν Λόγον Θεού.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού βασιλεύ τών δυνάμεων».

Εκκέχυται, εις τού κόσμου τά πέρατα άπαντα, Αθλοφόρε, η δοθείσά σοι χάρις πανένδοξε, διό πίστει πάντες, τόν δοτήρα Χριστόν μεγαλύνομεν.

Ο μέγιστος, τής Τριάδος θεράπων Παφνούτιος, ανεδείχθη φοβερός εναντίαις δυνάμεσιν, απελαύνων ταύτας, καί φωτίζων πιστών τά συστήματα.

Εν θαύμασι, καί σημείοις Χριστός σε εδόξασεν αθλοφόρε, καί τοίς πάσι Παφνούτιε έδειξεν, Ιατρόν παμμάκαρ, διά τούτο τμώμεν τήν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Δυσώπησον, υπέρ τών ικετών σου Θεόνυμφε, Θεοτόκε, τόν εκ σού σαρκωθέντα Θεόν ημών, τού ρυσθήναι πάντας, πειρασμών πολυτρόπων τού όφεως.

Συναξάριον

Τή ΙΘ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Παφνουτίου.

Στίχοι

· Τόν Παφνούτιον γής τάφω κεκρυμμένον,

· Aπεικός εστι καί σιγής κρύψαι τάφω.

· Tή δ' ενάτη δεκάτη Παφνούτιον ένθεν άειραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοδώρου, τού εν Πέργη τής Παμφυλίας.

Στίχοι

· Κοινωνός ώφθης, Θεόδωρε, τού πάθους,

· Τώ καί παθητώ, καί παθών υπερτέρω.

Τή αυτή ημέρα. η Αγία Μάρτυς Φιλίππα, η μήτηρ τού Αγίου Θεοδώρου, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Φιλώ Φιλίππαν, ως αθλητού μητέρα,

· Φιλώ Φιλίππαν, ώς αθλούσαν εκ ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Σωκράτης καί Διονύσιος, λόγχη τρωθέντες τελειούνται.

Στίχοι

· Ένυξε λόγχη νεκρόν Υψίστου πάλαι,

· Νύττει δέ καί νύν Μάρτυρας ζώντας δύο.

Τή αυτή ημέρα, Μνήιμη τού Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου, Επισκόπου Πισιδίας τού Ομολογητού.

Στίχοι

· Ο Γεώργιος, ως γεώργιον μέγα,

· Έχων απήλθεν είδος αρετής άπαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Τρύφωνος Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Τελείται δέ η αυτού σύναξις εν τή Αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία.

Στίχοι

· Θεόν ποθήσας ο τρυφήν μισών Τρύφων,

· Θεού παρέστη τώ κατοικητηρίω.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί».

Ράβδος δυνάμεως πιστοίς, κατά τών δαιμόνων εδόθη, η τών λειψάνων σου σορός, πάσιν ίασιν νέμουσα άφθονον, τοίς βοώσι Παφνούτιε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Επί τής γής οι γηγενείς, τήν πανευκλεή σου ημέραν, επιτελούντες ευσεβώς, Αθλοφόρε Κυρίω κραυγάζομεν, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Η Εκκλησία νύν Χριστού ώσπερ θησαυρόν κεκτημένη, τήν τών λειψάνων σου σορόν, γηθομένη κραυγάζει Παφνούτιε, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τήν απορρήτως εν γαστρί, καί υπερφυώς δεξαμένην, τόν αναλλοίωτον Θεόν, ευσπλαγχνία βροτοίς Ομιλήσαντα, οι πιστοί προσκυνήσωμεν, ως Μητέρα τού Κυρίου ευλογημένην.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν εν μορφή Αγγέλου οραθέντα, εν καμίνω πυρός τοίς υμνολόγοις, Χριστόν τόν Θεόν, υμνείτε Παίδες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Φωτοφανής αστράπτει νύν ημέρα, η φαιδρά εορτή τού Αθλοφόρου, καί υπέρλαμπρος, ήν πάντες πόθω, εκτελούντες βοώμεν, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Νεανικώς Παμμάκαρ ηγωνίσω, εν σταδίω εστώς, καί νίκης τρόπαια απέλαβες, Χριστώ απαύστως, μελωδών τώ Δεσπότη, καί τούτον μεγαλύνων, εις πάντας τούς αιώνας.

Ως αληθώς ωραίος ανεδείχθης, εν αγώσι πολλοίς Ιερομάρτυς, στολήν Ιεράν, τώ αίματί σου, στολισθείς φοινιχθείσαν, καί στέφος παρά Θεού, λαβών εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τήν εν γαστρί ασπόρως συλλαβούσαν, καί τεκούσαν ημίν τοίς φθονηθείσιν, εχθρώ πονηρώ, Χριστόν τόν μόνον, Λυτρωτήν καί Σωτήρα, τήν μόνην Θεοτόκον, υμνούμεν εις αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, συ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Τήν άφθονον χάριν χορηγείς αήττητε, Αθλοφόρε παναοίδιμε, πάσι τοίς πίστει προσιούσι, τώ θείω σου τεμένει καί μέλπουσιν, εν ύμνοις τόν Σωτήρα καί Κύριον, καί εορτάζουσι τήν μνήμην σου.

Ίλεων γενέσθαι τοίς πιστοίς τόν Κύριον, εκδυσώπει εν τή μνήμη σου, πάσί τε Μάρτυς Ορξοδόξοις, τοίς πίστει πανταχόθεν προστρέχουσι, τήν θείαν σου τελέσαι πανήγυριν, ταίς παν, ιέροις μεσιτείαις σου.

Κατεύνασον Μάρτυς σαίς ευχαίς τόν τάραχον, Εκκλησίας τόν κυμαίνοντα, καί διαστρέφειν τάς ευθείας, πειρώμενον οδούς τού Θεού ημών, εμπνεύσεσιν αιρέσεων ένδοξε, καί τήν ειρήνην πάσιν αίρεσθαι.

Θεοτοκίον

Σύμβολα πανάμωμε τής σής γεννήσεως, οι Προφήται προεκήρυξαν, άλλοθεν άλλος παραδόξως, σοί τάς προσηγορίας αρμόζοντες, ζωήν γάρ τοίς εν Άδη εγέννησας, κράτος θανάτου διαλύσασαν.

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως καθ' εκάστην, καί Απόλυσις.