ΤΗ ΙΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Kρήσκεντος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Πρός επίπονα σκάμματα, πρός πολύπλοκα θήρατρα, πρός δεινά παλαίσματα, Κρήσκη πάνσοφε, γενναιοφρόνως εχώρησας, σαρκός μή φεισάμενος, αλλ' ελόμενος θανείν, διά πόθον τόν ένθεον, όθεν πάσά σε, η Χριστού Εκκλησία μακαρίζει, εκτελούσά σου τήν μνήμην, Μεγαλομάρτυς πανένδοξε.

Ωμοτάτως ξεόμενος, καί πλευράς ορυττόμενος, καί μαστίγων πλήθεσι, δαπανώμενος, ουκ εξηρνήσω τό όνομα, Χριστού τό σεβάσμιον, Αθλοφόρων καλλονή, Εκκλησίας ευπρέπεια, διά ταύτά σε, εν αινέσει τιμώμεν τήν αγίαν, εορτάζοντές σου μνήμην, καί προσκυνούντες τά λείψανα.

Ιερώς πυρπολούμενος, τή αγάπη τού Κτίσαντος, Κρήσκη παναοίδιμε, μέσον ίστασο, πυρός μηδόλως φλεγόμενος, εις χείρας δέ πάνσοφε, εναπέθου τού Θεού, τό μακάριον πνεύμά σου, όθεν είληφας, τούς στεφάνους τής νίκης, ικετεύων, ιλασμόν αμαρτημάτων, λαβείν τούς πόθω τιμώντάς σε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως Θεού Μήτηρ άφθορος, καί αγνή καί πανάμωμος, καί αγιωσύνη πάση ασύγκριτος, τόν εναγή καί ακάθαρτον, καί πάσης αισχρότητος, παρανόμου καί δεινής, ευρετήν εγχειρήσεως, μή απώση με, μή εάσης με όλως απολέσθαι, αλλά ρύσαι τών παθών με, καί επιστρέφοντα σώσόν με.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ως εώρακε Κύριε, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, εν Σταυρώ κρεμάμενον, εξεπλήττετο, καί ατενίζουσα έλεγε, Τί σοι ανταπέδωκαν, οι πολλών σου δωρεών, απολαύσαντες Δέσποτα; Αλλά δέομαι, Μή με μόνην εάσης εν τώ κόσμω αλλά σπεύσον αναστήναι, συνανιστών τούς Προπάτορας.

Απολυτίκιον

Ο μάρτυς σου Κύριε εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, Έχων γάρ τήν ισχύν σου τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, αυτού ταίς ικεσίας Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής ημέρας, ως σύνηθες, καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Κρήσκεντα πηγήν θαυμάτων επανέσω.

Ποίημα. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Κροτήσωμεν, ευσεβώς γηθόμενοι, τή μνήμη σήμερον, τού αθλητού καί Μάρτυρος πιστοί, Ιερώς εναθλήσαντος, καί τόν τού σκότους άρχοντα, τροπωσαμένου θεία χάριτι.

Ρεόντων, παραδραμών τό άστατον, Μάρτυς πολύαθλε, πρός αικισμούς καί μάστιγας σαυτόν, Ολοψύχως εκδέδωκας, καί νικητής γενόμενος, στεφηφορών Θεώ παρίστασαι.

Ημέραν, χαρμονικήν τελέσωμεν, πανηγυρίζοντες, εν τή αθλήσει σήμερον πιστοί, τού θεόφρονος Κρήσκεντος, καί τά σεπτά παλαίσματα, τούτου τιμήσωμεν γηθόμενοι.

Θεοτοκίον

Σαρκούται, υπερβολή χρηστότητος, εκ σού ο Κύριος, καί δι' ημάς οράται καθ' ημάς, ο τή φύσει απρόσιτος, όν εκτενώς ικέτευε, υπέρ ημών Αγνή πανάμωμε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κρεμάμενος τούς ξεσμούς, ρωμαλεότητι νοός ήνεγκας, τό τής φθοράς Ένδοξε, πάχος προφανώς εκδυόμενος.

Ενεύρου σε Ιησούς, αγωνιζόμενον στερρώς Ένδοξε, καί τής σαρκός έφερες, πόνους ρωμαλέω φρονήματι.

Νυττόμενος αληθώς, τή αγαπήσει τού Χριστού ένδοξε, Κρήσκη στερρώς ήθλησας, πόνοις αφειδήσας τού σώματος.

Θεοτοκίον

Τήν μόνην εν γυναιξίν, ανερμηνεύτως τόν Θεόν τέξασαν, τήν τού παντός Δέσποιναν, Ιερολογίαις τιμήσωμεν.

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς

Τών αιωνίων αγαθών κληρονόμος, αποδειχθείς δι' ευσεβούς μαρτυρίας, Μεγαλομάρτυς ένδοξε παρίστασαι, δόξη λαμπρυνόμενος, τού Δεσπότου τών όλων, όθεν τήν αγίαν σου εορτάζομεν μνήμην, τήν τών πταισμάτων λύσιν αθλητα, Κρήσκη ζητούντες, λαβείν ταίς πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μή γάρ σύ προϊστατο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ου φέρω βλέπειν σε Σταυρώ τεταμένον, Μήτηρ η σή Παμβασιλεύ ανεβόα, όν υπέρ φύσιν τέτοκα Υιόν καί Θεόν, οίδα γάρ σου Δέσποτα, τό φιλάνθρωπον οίδα, όπως πάσχεις ένεκα, τής βροτών σωτηρίας, αλλούνου σθένω Τέκνον μητρικάς, φέρειν οδύνας, σταυρώ καθρρώσά σε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον, τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Αναρτώμενος εν ξύλω γενναιοφρόνως, τούς αικισμούς υπέφερες, Mάρτυς αθλοφόρε, πάθος γάρ εικόνιζες, τό θείον καί άχραντον, δι' ού τήν απάθειαν εύρηκας.

Παριστάμενος ενώπιον τών τυράννων, τό τού Κυρίου όνομα, πίστει αδιστάκτω, Κρήσκη ωμολόγησας, καί χαίρων ενήθλησας, όθεν ευσεβώς σε γεραίρομεν.

Ηκολούθησας τοίς ίχνεσι τού Σωτήρος, καί τά αυτού σωτήρια πάθη εικονίσας, μάστιγας υπήνεγκας, καί βίαιον θάνατον, Μάρτυς αθλοφόρε αοίδιμε.

Γενναιότητι κατέπληξας τούς αθέους, υπομονής τε σώματος, Κρήσκη θεηγόρε, τόν τής νίκης στέφανον εδέξω πανόλβιε, καί τήν δι' αιώνος απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Η τόν Κύριον απάντων τών ποιημάτων, υπερφυώς κυήσασα, επ' ευεργεσία, τού ιδίου πλάσματος, η πάναγνος Δέσποινα, αξιοπρεπώς μακαρίζεται.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Σύ Κύριέ μου φώς, είς τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Ναμάτων ζωτικών, τών τού Πνεύματος έμπλεως, γενόμενος τής κακίας, απεξήρανας Μάρτυς, τά ρεύματα θεόπνευστε.

Θανάτω τήν ζωήν τήν αγήρω κτησάμενος, πανεύφημε αναβλύζεις, δωρεάς αθανάτους, τοίς πίστει προσιούσί σοι.

Αιμάτων σου ροαίς, ιερώς φοινισσόμενος, καί στίγμασιν αθλοφόρων, καλλυνόμενος Μάρτυς, ως άστρον αναδέδειξαι.

Θεοτοκίον

Υμνούμέν σε δι' ής τής φθοράς ελυτρώθημεν, πανύμνητε Θεοτόκε, καί βοώμέν σοι, Χαίρε, Μαρτύρων αγαλλίαμα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Μέλεσιν, εδοξάσθη τοίς σοίς ο Δεσπότης σου, Κρήσκη θεόπνευστε Μάρτυς, διά τούτο νύν σε αντιδοξάζει, εν σημείοις, καί πολλοίς θαυμασίοις καί τέρασιν.

Άνθραξι, τής αγάπης Κυρίου πυρούμενος, διά πυρός υπεδέξω, Μάρτυς αθλοφόρε τό θείον τέλος, καταφλέξας, πολυθέου απάτης τό άθεον.

Τίμιος, εναντίον Κυρίου ο θάνατος, σού παμμακάριστε Κρήσκη, ανεφάνη, μέσον πυρός γάρ ώφθης, μεγαλύνων, καί δοξάζων Θεόν ακατάφλεκτος.

Θεοτοκίον

Ως θρόνον, τού Δεσπότου τών όλων πυρίμορφον, υμνονολογούμέν σε Κόρη, καί τερπνόν παλάτιον καί λυχνίαν, καί παστάδα, καί θεόδεκτον άχραντε τράπεζαν.

Συναξάριον

Τή ΙΕ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Κρήσκεντος, τού εν Μύροις τής Λυκίας.

Στίχοι

· Θάμβος βλέπειν Κρήσκεντα τού πυρός μέσον,

· Ηγούμενον λειμώνα τερπνόν τήν φλόγα.

· Κάτθανε καί Κρήσκης πέμπτη δεκάτη πυρί λαύρω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων γυναικών, Βασιλίσσης καί Αναστασίας.

Στίχοι

· Αμνού Θεού σφάττουσιν αμνάδας δύο,

· Αναστασίαν καί Βασίλισσαν άμα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Λεωνίδου, Επισκόπου Αθηνών.

Στίχοι

· Σκότος συνέσχε τάς Αθήνας αθρόον,

· Δύναντος αυταίς ηλίου Λεωνίδου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Θεοδώρου Πρεσβυτέρου, καί Παυσολυπίου.

Στίχοι

· Παυσολυπίω καί Θεοδώρω θύτη,

· Δώρόν τι παυσίλυπον όντως τό ξίφος.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας

μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε».

Νέους τρείς Παίδας, εξεικονίζων Μάρτυς ένδοξε, μέσον τού πυρός εβλήθης, διά Χριστόν, καί τό τέλος τό μακάριον, εν τούτω δέδεξαι, υμνολογών Θεόν παμμακάριστε.

Εν μέσω έστης, φλογός αστέκτου χρυσός ως όβρυζος, πίστει εξαστράπτων Mάρτυς αληθινή, καί φωτίζων τούς κραυγάζοντας, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Πυρός παμμάκαρ, δυνατωτέραν έχων έντασιν, μέσον εμβληθείς πανεύφημε τής φλογός, απερίτρεπτος διέμεινας, πλάνης τούς άνθρακας αποσβεννύων, Κρήσκη πολύαθλε.

Θεοτοκίον

Αγιωτέρα, τών Χερουβίμ ώφθης Πανάμωμε, λόγω συλλαβούσα Λόγον τόν τού Πατρός, όν υμνούντες ανακράζομεν, Ευλογημένη σύ, εν γυναιξί πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ιδεϊν εφιέμενος Χριστόν, στολαίς εφαίδρυνας, τών αρετών σεαυτόν, εξυφανθείσαις σοι άνωθεν, καί παρίστασαι γηθόμενος, τώ αθανάτω Βασιλεί βοών Πανόλβιε, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Νοός καρτερία τόν πικρόν, υπέστης θάνατον, πυρί οπτώμενος, ως άρτος Ένδοξε ήδιστος, τού τών όλων Βασιλεύοντος, ώ παριστάμενος βοάς, αγαλλομένη ψυχή, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ειληφώς παρά Θεού σαφώς, τήν χάριν Ένδοξε λύειν νοσήματα, διώκειν πνεύματα πάντοτε, τήν ψυχήν εξασθενούσάν μου, αμαρτιών ταίς προσβολαίς, ίασαι δέομαι, ίνα κράζω, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίγμασι πολλοίς ωραϊσθείς, υπήλθες Άγιε, τό πύρ τό άστεκτον, καί ως οχήματι ένδοξε επιβάς τούτω, ανέδραμες, πρός όν επόθησας Θεόν, μέλπων γηθόμενος, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ω θαύμα! πώς τέτοκας Θεόν βροτόν γενόμενον, θεοχαρίτωτε; πώς ακατάφλεκτος έμεινας, πύρ τό άστεκτον χωρήσασα; χαριστηρίοις σε φωναίς, όθεν δοξάζομεν καί βοώμεν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Ιερολογίαις σε θείαις, Μάρτυς Χριστού ανευφημούμεν, ως τώ Βασιλεί τών αιώνων, υπερβαλλόντως ευαρεστήσαντα, καί καθελόντα ξόανα, τής απωλείας ανδρικώτατα.

Ως υπερφυείς σου οι πόνοι! ως ευκλεείς σου οί ιδρώτες! ούς υπενεγκών διά Χριστόν, αρρήτου δόξης Μάρτυς ηξίωσαι, υπέρ ημών δεόμενος, τών ευσεβώς μακαριζόντων σε.

Σήμερον η πόλις Μυρέων, περιφανώς πανηγυρίζει, άδουσα τούς άθλους σου Μάρτυς, καί τούς κινδύνους καί τά παλαίσματα, άπερ γενναίως ήνεγκας, υπέρ Χριστού αγωνισάμενος.

Ημεροφαή ως αστέρα, η Εκκλησία σε γνωρίζει, θείαις φρυκτωρίαις τόν κόσμον, Μεγαλομάρτυς περιαυγάζοντα, όθεν τελεί τήν μνήμην σου, τήν φωτοφόρον ευφημούσά σε.

Θεοτοκίον

Φως ημίν ανέτειλε Κόρη, εκ φωτοφόρου σου νηδύος, ο Δημιουργός τού ηλίου, καί τής σελήνης Χριστός ο Κύριος, όν εκτενώς ικέτευε, φωταγωγήσαι τάς ψυχάς ημών.

Τό Φωταγωγικόν τού Ήχου, καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, η Α' Ώρα, καί Απόλυσις.