ΤΗ ΙΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μαρτίνου, Πάπα Ρώμης, καί τών σύν αυτώ Επισκόπων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν

Τί σε νύν Μαρτίνε προσφθέγξωμαι; Ορθοδόξων διδαχών, καθηγητήν πανευκλεή, κορυφαίον ιερόν, δογμάτων θείων αψευδώς, τού ψεύδους, αληθέστατον κατήγορον, τού λόγου, γενναιότατον συνήγορον, Ιερουργόν ιερώτατον, θαυματουργόν τιμιώτατον, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε νύν Μαρτίνε καλέσωμεν, ποταμόν πνευματικών, ναμάτων έμπλεων αεί, καταρδεύοντα ψυχάς, πρός ευκαρπίαν νοητήν, λυχνίαν, ευσεβείας φώς εκλάμπουσαν, σταλάζον, όρος θείαν αγαλλίασιν, θείων λογίων εκφάντορα, πάσης αιρέσεως έλεγχον, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε νύν Μαρτίνε προσείπωμεν, τής σκηνής τής αληθούς, Ιερουργόν πανευσεβή, μεσιτεύοντα Θεώ, καί πλάσματι θεοπρεπώς, κρατήρα, πόμα θείον αναβλύζοντα, φωστήρα, ζωής λόγον ως επέχοντα, Δύσεως μέν εξορμώμενον, Ανατολή δέ φαινόμενον, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τί τών σών καλών θαυμαστότερον, θεραπεύεις πάντας Κόρη, καί λυτρούσαι τών παθών, απελαύνεις πολεμίων, τάς αθέσμους προσβολάς, κινδύνων, απαλλάττεις τούς τιμώντάς σε, καί θλίψεις καταπαύεις Θεονύμφευτε, Χαράς Παρθένε τής κρείττονος, πρόξενος γίνου τοίς δούλοις σου, πρεσβεύουσα, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τί τό φοβερόν τούτο θέαμα; η Παρθένος ανεβόα, τώ Κυρίω μητρικώς, αι ωδίνες άς ουκ έγνων, εντώ τίκτειν σε Υιέ, δριμείαι, καθικνούνται τή καρδία μου, ου φέρω, τώ Σταυρώ σε προσηλούμενον, οράν ώ φώς τών ομμάτων μου, Σπεύσον λοιπόν εξανάστηθι, καί δόξασον, τήν φρικτήν οικονομίαν σου.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ο Θεός τών πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ' ημών, κατά τήν σήν επιείκειαν, μή αποστήσης τό έλεός σου αφ' ημών, αλλά ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον τήν ζωήν ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες, ως σύνηθες, καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Πόνους επαινείν Μαρτίνου κλέος μέγα.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Η κεκομμένη, τήν άτομον έτεμε, καί είδεν ήλιος γήν, ήν ουκ εθεάσατο, αλάστορα εχθρόν τό ύδωρ κατεπόντισε, καί άβατον διήλθεν Ισραήλ, ωδή δέ ανεμέλπετο, τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Πόνους μυρίους, Μαρτίνε υπέμεινας, υπέρ Χριστού τού Θεού, καί νύν εξεδήμησας, πρός άπονον ζωήν, καλώς αγωνισάμενος, διό μου τής ψυχής τάς χαλεπάς, οδύνας επικούφισον, όπως ανυμνήσω σε, ευχαίς σου φωτιζόμενος.

Ουσίας δύο, καί δύο θελήματα, καί ενεργείας διπλάς, φέροντα Μακάριε, τόν ένα τής σεπτής, Τριάδος εδογμάτισας, Χριστόν τόν υπερούσιον Θεόν, καί τους μή ούτω σέβοντας, πάντας απεκήρυξας, Μαρτίνε Ιερώτατε.

Νενοσηκότας, αλόγως τούς άφρονας, καί επί μόνου Χριστού, έν φρονούντας θέλημα, φρονήσει αληθεί, καί πίστει σεμνυνόμενος, διήλεγξας Μαρτίνε προφανώς, καί χαίρων ανεκραύγαζες, τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Ο κατά φύσιν, τήν θείαν αόρατος, ωράθη βρέφος εκ σού, άνθρωπος γενόμενος, διπλάς ώς αληθώς, θελήσεις ενεργείας τε, προφαίνων υποστάσει εν μιά, ώ πρέσβευε Πανάμωμε, πάντας ημάς σώζεσθαι τούς πόθω σε γεραίροντας.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Τόν φόβον σου Κύριε εμφύτευσον, ταίς καρδίαις τών δούλων σου, καί γενού ημίν στερέωμα, τοίς σέ εν αληθεία επικαλουμένοις.

Υπάρχων ανάπλεως πανόλβιε, θείου ζήλου συνήθροισας, Ιεράν Μαρτίνε σύνοδον, καί τό τής Εκκλησίας εκύρωσας δόγμα.

Συνόδου εν μέσω απεκήρυξας, Πύρρον, Σέργιον, Όσιε, τόν Θεόδωρον καί Κύρόν τε, καί τούς σύν εκείνοις Ομοίως ληρωδούντας.

Εκ Ρώμης βιαίως ελαυνόμενος, περιήρχου ως ήλιος, τάς ακτίνας πέμπων Όσιε, τάς τής ορθοδοξίας, καί φωτίζων πάντας.

Θεοτοκίον

Πατρός τόν ομότιμον καί σύνθρονον, υπέρ λόγον εγέννησας, ενεργείας δύο φέροντα, καί δύο τάς θελήσεις, Παναγία Κόρη.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τώ Θεώ από βρέφους ανατεθείς, αρεταίς αυξηθείς τε πνευματικώς, ηξίωσαι διάδοχος, Αποστόλων γενήσεσθαι, ορθοδοξία ποιμάνας, Κυρίου τό ποίμνιον, αιρετικών δέ φάλαγγας ελαύνων πανεύφημε, όθεν επί τέλει, Μαρτυρίου τώ στέφει, εστέφθης αοίδιμε, αθλητής ως αήττητος, ώ Μαρτίνε θεόπνευστε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Λογισμοίς ολισθαίνων τοίς πονηροίς, εις βυθόν κατηνέχθην αμαρτιών, καί στένων κραυγάζω σοι, εκ καρδίας Πανάχραντε, Εν εμοί θαυμάστωσον, τό πλούσιον έλεος, καί τής σής ευσπλαγχνίας, τό άπειρον πέλαγος, καί τών οικτιρμών σου, τόν αμέτρητον πλούτον, καί δός μοι μετάνοιαν, καί πταισμάτων συγχώρησιν, ίνα πάντοτε κράζω σοι, Πρέσβευε τώ σώ Yιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο δούλός σου, Άχραντε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα καί Λυτρωτήν, η Αμνάς θεωρούσα επί Σταυρού, αδίκως υψούμενον, θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι φίλτατον τέκνον! Υιέ μου γλυκύτατε, πώς υποίσω Λόγε, φρικτόν βλέπειν θέαμα; κόπτομαι τά σπλάγχνα, τήν καρδίαν τιτρώσκομαι, καί ου δύναμαι φέρειν, σφαγήν σου τήν άδικον, Αλλ' ο φύσει μακρόθυμος, σπεύσον εξανάστηθι ταχύ, καί τήν σήν εκπλήρωσον υπόσχεσιν, όπως δοξάσης Υιέ μου, καμέ τήν τεκούσάνσε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Επέβης εφ' ίππους, τούς, Αποστόλους σου Κύριε, καί εδέξω χερσί σου ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγονεν η ιππασία σου, τοίς πιστώς μελω δούσι, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Αδίκως τού θρόνου, σοφέ τού σού ελαυνόμενος, υπ ανθρώπων αδίκων ο δίκαιος, κακωθήναι προήρησο, όπως τό δίκαιον δόγμα τής, Εκκλησίας, Πάτερ διασώσης αλώβητον.

Ιστάμενος μέσον, παρανομούντων ο έννομος, αθλητής Ιεράρχα θεόληπτε, καί υπ αυτών θλιβόμενος καί εμπαιζόμενος, καί συρόμενος μάτην, έμεινας τόν νούν απαράτρεπτος.

Νηπίων ηγήσω, Πάτερ Μαρτίνε τοξεύματα, παροινίας τών μάτην θλιβόντων σε, καί καρτερώς ενήθλησας, περιδονούμενος, καί δεσμούμενος μάκαρ, καί ταίς φυλακαίς συγκλειόμενος.

Θεοτοκίον

Εν δύο ουσίαις, Θεανδρικώς γνωριζόμενον, τής Τριάδος τόν ένα εκύησας, Θεόν ομού καί άνθρωπον, θελήσεις φέροντα, καταλλήλως ταίς τούτου, φύσεσι Παρθένε πανάμωμε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τόν εκ νυκτός αγνωσίας, επί τήν ψυχάλωτον οδόν αεί πλανώμενον, τώ φωτί τώ τής γνώσεώς σου Κύριε, ποδηγών με εν τή τρίβω, τών εντολών σου καθοδήγησον».

Ιερωτάτω σου λόγω, Πάτερ, τό πανίερον σαφώς δόγμα εκράτυνας, καί τό στίφος τών αιρέσεων έτρεψας, υπομένων εξορίας, καί φυλακάς καί θλίψεις ένδοξε.

Νυσταγμόν τοίς σοίς βλεφάροις, Όσιε ουκ έδωκας, έως σκήνωμα γέγονας τού Θεού, καί πάσαν άνεμόχλευσας, τής αιρέσεως τήν πλάνην, μαρτυρικώς αγωνισάμενος.

Μανιωδώς σε ώς θήρες, έσυραν αλύσεσι Σοφε, εχθροί δεσμήσαντες, εν τώ μέσω παικτικώς τής πόλεως, λοιδορούντες βλασφημούντες, καί αναιδώς σοι επεμβαίνοντες.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως Παρθένε, η τόν απερίγραπτον Θεόν σαρκί κυήσασα, τής σαρκός μου τά πάθη θανάτωσον, ζώωσον δέ τήν ψυχήν μου, νενεκρωμένην πλημμελήμασιν.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως συνωθεί απογνώσεως, αλλά σύ τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ώς τώ Πέτρω, καί εκ φθοράς με ανακάλεσαι».

Ρήγνυται ο πονηρός, θεοφόρε πρό ποδών ιερών σου, καί πονηρών ανθρώπων, τά απύλωτα στόματα, αποφράττονται τώ σώ, λόγω καί δείκνυται διαλάμπον, δόγμα τό θείον υπέρ ήλιον.

Τείνουσί σε αφειδώς, καί σχοινίοις συνδεσμούσιν οι πλάνοι, πλάνην δεσμούντα πάσαν, καί αιρέσεων σύνδεσμον, διαρρήσσοντα δεσμοίς, θείων δογμάτων σου, Ιεράρχα, Πάτερ Μαρτίνε Ιερώτατε.

Ίστασο δικαστικών, πρό βημάτων κατακρίνων τήν πλάνην, τών κηρυττόντων μίαν τού Χριστού Πάτερ θέλησιν, καί Μαρτύρων προφανώς, καλλωπιζόμενος τώ στεφάνω, τούτων τής δόξης κατηξίωσαι.

Θεοτοκίον

Νόμοι φύσεως εν σοί, καταλύονται, αρρήτως γάρ τίκτεις, τόν πλαστουργόν τών όλων, Θεοτόκε πανύμνητε, ώς Θεόν τε καί βροτόν, δύο θελήσεις δέ κεκτημένον, καί ενεργείας Μητροπάρθενε.

Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου.

Συναξάριον

Τή ΙΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μαρτίνου Πάπα Ρώμης, τού Ομολογητού, καί τών σύν αυτώ Επισκόπων.

Στίχοι

· Ο σήν γεγηθώς σάρκα Σώτερ εσθίων,

· Απεκδύσει γέγηθε σαρκός Μαρτίνος.

· Αμφί τρίτη δεκάτη θάνε Μαρτίνος περίπυστος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μαξίμου, Κυντιλλιανού καί Δάδα.

Στίχοι

· Tίνες κεφαλών οίδε κείμενοι δίχα;

· Κυντιλλιανός, Μάξιμός τε καί Δάδας.

Τή αυτή ημέρα, Μνήιμη τού Αγίου Μάρτυρος Ελευθερίου τού Πέρσου.

Στίχοι

· Ελευθέριος ουκ εδουλώθη πλάνη.

· Ελεύθερος δέ πρός ξίφους έστη στόμα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοδοσίου.

Στίχοι

· Θεοίς προσοίσειν μηδαμώς πεισθείς δόσιν,

· Ήχθη Θεοδόσιος τήν επί ξίφους.

Τή αυτή ημέρα Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ζωϊλου.

Στίχοι

· Τόξου βέλει, Ζώϊλε, πληγείς εν ξύλω,

· Πλήττεις τόν εισάξαντα τήν φθοράν ξύλω.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Οι εκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμινου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί».

Οι διπλής ενεργείας, καί θελήσεως Πάτερ Χριστόν στερήσαντες, εστέρησάν σε θρόνου, εκδόντες εξορίαις, μακροτάταις κραυγάζοντα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Υπελθών τας χρονίους, φυλακάς, οία φύλαξ αμώμου Πίστεως, αιρέσεων τό σκότος, εμείωσας καί μέλπειν, τούς πιστούς κατεφώτισας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Κρύει καί παγετώ σε, προσπαλαίοντα Πάτερ, καί ασθενείαις μακραίς, υπέθαλπεν η χάρις, ρωννύουσα Μαρτίνε, μελωδούντα τώ Πνεύματι, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Λέων Πάτερ καθάπερ, πεποιθώς πρός ανόμους τομώς εχώρησας, Θεόδωρον καί Κύρον, καί Σέργιον καί Πύρρον, καί τούς τούτων ομόφρονας, τής τού Χριστού αφιστών, αγίας Εκκλησίας.

Τριαδικόν

Ενιζομένη φύσει, διαιρείται προσώποις η Παναγία Τριάς, Πατήρ ο Παντοκράτωρ, Υιός ο συνυπάρχων, καί τό Πνεύμα τό Άγιον, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός Ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ο θελήσεσι δύο, καί δυσίν ενεργείαις εκ σού Πανάμωμε, τεχθείς ανερμηνεύτως, τούς ούτω συμφρονούντας, διασώζει κραυγάζοντας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Οι θεορρήμονες Παίδες εν καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν πλάνην, καταπατούντες εκραύγαζον, Ευλογείτε τα έργα, Κυρίου τόν Κύριον».

Στενοχωρούμενος Πάτερ ασθενείαις, καί χαλεπαίς εξορίαις, καί πολυτρόποις κολάσεσι, Μαρτυρίου στεφάνους, ως Μάρτυς απείληφας.

Μακαρισμού ηξιώθης θεολέκτου, δεδιωγμένος Μαρτίνε, δικαιοσύνης εχόμενος, εκδιώξας εκ μέσου τήν άδικον αίρεσιν.

Επικοσμήσας τόν Πέτρου θείον θρόνον, καί τή αυτού θεία πέτρα, τήν Eκκλησίαν ασάλευτον, συντηρήσας Μαρτίνε, σύν τούτω δεδόξασαι.

Τριαδικόν

Γλώσση πυρίνη τών θείων Ασωμάτων, αναλαβόντες τόν ύμνον Άγιος, Άγιος, Άγιος, τή Τριάδι συμφώνως, πιστοί εκβοήσωμεν.

Θεοτοκίον

Αγιωτέρα τών άνω στρατευμάτων, καί Χερουβίμ υπερτέρα, Μήτερ Θεού χρηματίζουσα, τών παθών τής σαρκός με, υπέρτερον ποίησον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Όρους παρήλθες τής φύσεως, τόν Δημιουργόν συλλαβούσα καί Κύριον, καί πύλη σωτηρίας τώ κόσμω γέγονας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν».

Ιερουργός ιερώτατος, ομολογητής τε καί μάρτυς γενόμενος, Πατριαρχών χορείαις Μαρτίνε μέγιοτε, αξίως συναγάλλη, όθεν σε πίστει μακαρίζομεν.

Ως φωταυγής Μάκαρ ήλιος, ανατεταλκώς πρός εώαν εκ δύσεως, άπασαν ακτίσι τήν γήν εφώτισας, καί ήλασας τό σκότος, αιρετιζόντων τό βαθύτατον.

Στώμεν εν οίκω Θεού ημών, επανακηρύττοντες άθλους καί παλαίσματα, καί τάς όμολογίας τού ουρανόφρονος, Πατρός ημών Μαρτίνου, καί τούτον πόθω μακαρίσωμεν.

Ήστραψε μάκαρ η μνήμη σου, ημεροφαής ώς αστήρ εν τοίς πέρασι, καί πάντας καταυγάζει τούς ευφημούντάς σε, εν ύμνοις επαξίοις, Πάτερ Μαρτίνε θεοδόξαστε.

Θεοτοκίον

Φωναίς Πατέρων πειθόμενοι, δύο εν Ουσίαις αγνή καί θελήσεσι, τόν ένα τής Τριάδος εκ σού τικτόμενον, πιστώς ομολογούμεν, καί σέ Παρθένε μεγαλύνομεν.

Τό Φωταγωγικόν, Καί η λοιπή Ακολουθία, η Α' Ώρα καί Απόλυσις.