ΤΗ Ζ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Καλλιοπίου καί τού Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου, Μητροπολίτου Μυτιλήνης.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν στιχηρά Προσόμοια τού Τριωδίου γ' καί τού Αγίου γ'.

Τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Μάρτυς αθλοφόρε ένδοξε, διά Χριστόν τόν Θεόν, πολυώδυνα βάσανα, καί στρεβλώσεις σώματος, υπομείνας στερρότατα, τόν σόν α τών γώνα χαίρων διήνυσας, και στεφάνων τής δόξης έτυχες, πάσιν αιτούμενος, ιλασμόν καί έλεος, τοίς ευσεβώς, πίστει εορτάζουσι, τήν θείαν μνήμην σου.

Μάρτυς αθλητά πανθαύμαστε, υπέρ Χριστού σταυρωθείς, τόν Σταυρόν υπομείναντος, ουρανόθεν ήκουσας, εκ Θεού Παντοκράτορος, φωνής τιμίας προσκαλουμένης σε, πρός τάς εκείθεν μονάς αοίδιμε, εν αίς γενόμενος, τών βραβείων έτυχες, ως νικητής, όθεν ευφημούμέν σε, καί μακαρίζομεν.

Θεία αγάπη πυρούμενος, τό προσαγόμενον πύρ, τώ αγίω σου σώματι, δροσισμώ τού Πνεύματος, Αθλητά εκαρτέρησας, εντεύθεν ώφθης, λαμπάς πολύφωτος, πιμπρώσα πάσαν, πλάνην πολύθεον, Όθεν τήν μνήμην σου, τήν αγίαν σήμερον, χρεωτικώς, πάντες εορτάζομεν, σέ μακαρίζοντες.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Φώς η τεκούσα τό άδυτον, τόν σκοτισθέντα με νύν, υπό πάσης σκαιότητος, από γνώμης Δέσποινα, τή σή αίγλη καταύγασον, καί τώ φωτί με τώ σώ σημείωσον, όπως τοίς λύκοις ανεπιβούλευτος, όλως γενήσωμαι, υπό σού σκεπόμενος, καί ασφαλώς, σεμνή οδηγούμενος, πρός τρίβον ένθεον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ήλιος ιδών σε έφριξεν, επί σταυρού Ιησού, ηπλωμένον θελήματι, καί η γή εσείετο, καί αι πέτραι ερρήγνυντο, καί τά μνημεία φόβω ηνοίγοντο, καί αι δυνάμεις πάσαι εξίσταντο, η δέ τεκούσά σε, απειράνδρως βλέπουσα, μετ' οιμωγής, Οίμοι! ανεκραύγαζε, τί τό ορώμενον.

Τού Ιεράρχου

Ήχος α'

Πανεύφη μοι Μάρτυρες

Πάτερ Γεέργιε Χριστού, τήν σεπτήν καί άχραντον, τιμητικώς προσεκύνησας, εικόνα πάνσοφε, θεομάχον θράσος, μηδαμώς πτοούμενος, δυνάμει τή αυτού δυναμούμενος, όν νύν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Πάτερ Γεώργιε θυμόν, ασεβών υπήνεγκας, θρασυνομένων αλόγιστα, ούς καί τεθέασαι υπερυψωθέντας, δυσσεβεί φρυάγματι, καί πάλιν συντριβέντας δεινότερον, διαφανέστατα, τής προνοίας πρός τήν άμυναν, τών αφρόνων, κινουμένης ένδοξε.

Πάτερ Γεώργιε Θεώ, συνεργός γενόμενος, ως ιερεύς καί γεώργιον, εκατοστεύοντα, καρπόν τώ Δεσπότη, τάς ψυχάς προσήνεγκας, τάς τών διασωθέντων τώ λόγω σου, καί νύν δυσώπησoν, στηριχθήναι τήν Ορθόδοξον, Εκκλησίαν, αληθείας δόγμασι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μαρία τό άμωμον καί νούν, πάντα υπερκείμενον, τή καθαρότητι όχημα, περικρατούμενον, πολλαίς αμαρτίαις, καί στενοχωρούμενον, πρός πλάτος μετανοίας με ίθυνον, πανσθενεστάτη σου, προστασία, καί γάρ δύνασαι, οία Μήτηρ, τού πάντα Ισχύοντος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν ίδιον, Άρνα η αμνάς, καί άμωμος Δέσποινα, εν τώ Σταυρώ ώς εώρακεν, είδος ουκ έχοντα, ουδέ κάλλος, Οίμοι! θρηνω δούσα έλεγε, τό κάλλος πού σου έδυ γλυκύτατε; πού η ευπρέπεια; πού η χάρις η αστράπτουσα, τής μορφής σου, Υιέ μου παμφίλτατε;

Τού Μάρτυρος

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ο μάρτυς σου Κύριε εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, Έχων γάρ τήν ισχύν σου τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ήμων.

Τού Ιεράρχου

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Κανόνα πίστεως καί εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε τή ποίμνη σου η τών πραγμάτων αλήθεια, διά τούτο εκτήσω τή ταπεινώσει τά υψηλά, τή πτωχεία τά πλούσια, Πάτερ Ιεράρχα Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Τού Μάρτυρος

Ως σύνηθες. Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Καλούς επαινώ Καλλιωπίου πόνους. Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν, μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τώ Λυτρωτή, καί Θεώ ημών άσωμεν».

Καλώς τόν αγώνα διηνυκώς, Μάρτυς αθλοφόρε, καί τήν πίστιν τετηρηκώς, τής νίκης εδέξω τούς στεφάνους, χαρμονικώς, καί Θεώ νύν παρίστασαι.

Αγίας εκ ρίζης αειθαλής, εβλάστησας κλάδος, ευκαρπία μαρτυρική, πάντων τάς καρδίας διατρέφων, τών σέ τιμώντων, σοφέ Καλλιόπιε.

Λαμπρύνας καρδίας τό οπτικόν, γραφών αναπτύξει, καί μελέτη διηνεκεί, Μαρτύρων υπήλθες τούς αγώνας, ανδρικωτάτω νοϊ Καλλιοπιε.

Θεοτοκίον

Ονεύματι πάντα δημιουργών, εκ σού σωματούται, υπέρ λόγον Μήτερ Θεού, ο τόν αθλοφόρον στεφανώσας, μεθ' ού πιστώς σε αεί μακαρίζομεν.

Τού Ιεράρχου

Ο Κανών. Ποίημα Ιγνατίου.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Άσμα αναπέμψωμεν λαοί, τώ θαυμαστώ Θεώ ημών, τώ απαλλάξαντι τόν Ισραήλ εκ δουλείας, ωδήν επινίκιον, άδοντες καί βοώντες, Άσωμέν σοι τώ μόνω Δεσπότη».

Αίγλην ευσπλαγχνίας μοι Χριστέ, τώ πηρωθέντι πταίσμασι, καί αμαρτίαις δεινώς, ανάτειλον οικτίρμον, καί γνόφον απέλασον, τής εμής αβλεψίας, ταίς πρεσβείαις τού σού Ιεράρχου.

Πάσαν εγεώργησας σοφέ, τοίς πόνοις καί ιδρώσί σου, τής εγκρατείας τήν γήν, καί σπείρας εν καρδία, τόν σίτον τού Πνεύματος, στάχυν τής απαθείας, εκομίσω Γεώργιε μάκαρ.

Ώμοις σόν σταυρόν αναλαβών, καί τά τής γής τερπνότατα, τώ κοσμοκράτορι τού σκότους απορρίψας, Χριστώ ηκολούθησας, καί θησαυρούς εκτήσω, τής αυτού αϋλου βασιλείας.

Θεοτοκίον

Όπλον καί λιμένα ασφαλή, καί τείχος καί οχύρωμα, καί θείαν άγκυραν, καί γέφυραν καί σκέπην, τήν σήν Θεονύμφευτε, έχοντες Προστασίαν, τών κινδύνων λυτρούμεθα πάντων.

Τού Μάρτυρος

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Υπέρ φύσιν αγώνας, πολυειδείς ήνεγκας, Μάρτυς ανδρικώς τώ διώκτη, αντιταττόμενος, όθεν επέτυχες, τής ουρανίου γαλήνης, ευπλοήσας ένδοξε, αύραις τού Πνεύματος.

Στρατιώτης γενναίος, καί νικητής άριστος, ώφθης ομιλών ταίς βασάνοις, νοός στερρότητι, καί γάρ τυπτόμενος, καί τροχιζόμενος μάκαρ, τό τής πλάνης φρύαγμα, όλον κατέβαλες.

Επαιρόμενον θράσος, τού δυσμενούς ώλεσας, Μάρτυς αναρτώμενος ξύλω, καί δαπανώμενος, πληγαίς τό σώμά σου, καί τών στιγμάτων τώ κάλλει, χαίρων Καλλόπιε, καλλωπιζόμενος.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε, τών Αθλητών καύχημα, καί τών ιερών Αποστόλων τό σεμνολόγημα, τούς εν αινέσει σε, χαρμονικώς ανυμνούντας, ρύσαι ταίς πρεσβείαις σου, πάσης στενώσεως.

Τού Ιεράρχου

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος, ως ο Κύριος, ημών καί ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, όνν υμνεί πάσα κτίσις, Ουκ έστι δίκαιος, Άγιος πλήν σου Κύριε».

Τώ ύψει μακάριε, επιβάς τών αρετών, καί τά βάθη τού Πνεύματος, αξίως κατοπτεύσας, καί θεωρίας δοχείον, γενόμενος Όσιε, αυλίζη σύν Αγγέλων χοροίς.

Πτωχεύσας τώ πνεύματι, κατεπλούτησας Σοφέ, βασιλείαν τήν άϋλον, εν ή τώ ποιμνίω σου, θησαυρούς αιωνίους, πιστώς προητοίμασας, διό σε μακαρίζομεν.

Τό άπλαστον Όσιε, καί τό πράον τής ψυχής, εμιμήσω τοίς τρόποις σου, καί τοίς κατορθώμασιν, Ιακώβ καί εδείχθης, καθάρσει τού Πνεύματος, Ισραηλίτης νούς Ορών τόν Θεόν.

Θεοτοκίον

Απάτορα τέτοκας, τόν αμήτορα πρό σού, καί ως βρέφος εθήλασας, τόν τρέφοντα άπαντα, όν δυσώπει σωθήναι, τούς πίστει υμνούντάς σε, κυρίως Θεοτόκον αγνήν.

Τού Μάρτυρος

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρώ ανυψούμενος, απεριτρέ, πάπτω νοϊ, Χριστού τό σωτήριον, πάθος σοφέ Αθλητά, καλώς εξεικόνισας, όθεν τήν φωτοφόρον, καί αγίαν σου μνήμην, πίστει επιτελούμεν, ιλασμόν τών πταισμάτων, αιτούμενοι διά σού λαβείν, καί μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Επάκουσον Δέσποινα, εκ κατωδύνου ψυχής, βοώντος τού δούλου σου, καί τών προτέρων κακών, παράσχου τήν άφεσιν, σέ γάρ επικαλούμαι, εν νυκτί καί η μέρα, Ρύσαί με Θεοτόκε, τού πυρός τής γεέννης, καί στήσον εκ δεξιών, τού σού Υιού καί Θεού.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτερ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν Παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν, Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μη παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Τού Ιεράρχου

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ταπεινώσεως ύψει περιφανής, γεγονώς τάς επάρσεις τού δυσμενούς, τελείως ηφάνισας, αριστεύσας λαμπρότατα, ελεήμων δέ Πάτερ, γενόμενος Όσιε, δαψιλεί χορηγία, πεινώσιν επήρκεσας, όθεν τήν αγήρω, μετά τέλος κληρούσαι, τρυφήν αγαλλόμενος, εις αιώνας Γεώργιε, Ιεράρχα μακάριε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Πειρασμοίς πολυπλόκοις περιπεσών, εξ εχθρών αοράτων καί ορατών, τώ σάλω συνέχομαι, τών αμέτρων πταισμάτων μου, αλλ' ως θερμήν αντίληψιν, καί σκέπην μου έχων σε, τώ λιμένι προστρέχω, τής σής αγαθότητος, όθεν Παναγία, τόν εκ σού σαρκωθέντα, ασπόρως ικέτευε, υπέρ πάντων τών δούλων σου, τών απαύστως υμνούντων σε, πρεσβεύουσα εν παρρησία αυτώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς προσκυνούσιν αξίως, τόν τόκον σου άχραντε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα καί Λυτρωτήν, η Αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε κλαίουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζε, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε, η πιστώς εκβοήσωμεν, Σπλαγχνίσθητι Παρθένε αγνή, καί πταισμάτων δώρησαι τήν άφεσιν, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, αυτού τά παθήματα.

Τού Μάρτυρος

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Αθλητής γενναιότατος, ώφθης εν σταδίω αγωνιζόμενος, καί τής πλάνης τό οχύρωμα, καταβάλλων, Μάρτυς Καλλιόπιε.

Ιερείον ολόκληρον, Μάρτυς τώ τυθέντι Λόγω προσήνεξαι, ευωδία συντηρούμενος, τών σεπτών σου πόνων Καλλιόπιε.

Νεκρωθέν τό σαρκίον σου, πόνοις ανενδότοις, Μάρτυς πανόλβιε, τήν ζωήν σοι προεξένησε, τήν εν τοίς υψίστοις Καλλιόπιε.

Θεοτοκίον

Ως κατάκαρπος άμπελος, βότρυν εγεώργησας αποστάζοντα, γλεύκος θείον παναμώμητε, τοίς πιστώς αεί σε μακαρίζουσιν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εξ όρους κατασκίου, Λόγε ο Προφήτης, τής μόνης Θεοτόκου, μέλλοντος σαρκούσθαι, θεοπτικώς κατενόησε καί εν φόβω, εδοξολόγει σου τήν δύναμιν».

Σύ τήν τής ψυχής, ολκάδα διασώσας, εκ τής τών παθών, ενύλου τρικυμίας, επί λιμένα καθώρμισας καί γαλήνην, τής εγκρατείας Πάτερ Όσιε.

Αγγελοειδή, τήν φρένα κεκτημένος, τής τριαδικής, Αγγέλων υμνωδίας, επηκροάσω γενόμενος εν, εκστάσει, έτι εν βίω ων Πανεύφημε.

Σύ τή νοητή, σφενδόνη ωπλισμένος, ώς άλλον Γολιάθ, τόν άρχοντα τού σκότους, ωφρυωμένον κατέβαλες Ιεράρχα, Δαυϊτική καί θεία πίστει σου.

Θεοτοκίον

Ελπίς καί προστασία, κόσμου Παναγία, δυσώπει τόν εκ σού, υπέρ τών οικετών σου, σέ γάρ φρικτόν ιλαστήριον κεκτημένοι, τής αμαρτίας εκλυτρούμεθα.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, Αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατευθυνον δέομαι».

Κλεϊζόμενος πόνοις, Μάρτυς υπεβλήθης τροχώ γενναιότατε, καί πυρός λαμπάσι, φλογιζόμενος δρόσον ουράνιον, εκ Θεού εδέξω, αγγελικαίς επιστασίαις, αθλοφόρε σοφέ Καλλιόπιε.

Αοράτω δυνάμει, Μάρτυς Καλλιόπιε τού Λυτρωτού ημών, οι παρανομούντες, παρελύθησαν σέ καταικίζοντες, τής φλογός σβεσθείσης, καί σού μηδόλως αψαμένης, επινεύσει τού πάντων δεσπόζοντος.

Λαμπρυνθείς ταίς αικίαις, οίά περ χρυσός εν καμίνω απήστραψας, καί ως θείος φύλαξ, τών σεπτών τού Χριστού διατάξεων, φυλακαίς εβλήθης, τοίς Ιεροίς δεσμοίς σου λύσας, πολυθέου μανίας τό φρύαγμα.

Θεοτοκίον

Λυτρωθέντες Παρθένε, τής προγονικής διά σού καταπτώσεως, σύν τώ Αρχαγγέλω, Γαβριήλ σοι βοώμεν πανάμωμε, Χαίρε μόνη πάντων, αμαρτωλών η σωτηρία, Χαίρε πάντων Mαρτύρων κραταίωμα.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ο εκ νυκτός αγνοίας, θεογνωσία φαιδρύνας τά πέρατα, φώτισόν με τώ όρθρω, τής δοξολογίας σου Κύριε».

Σέ ως αγνείας στύλον, καί σωφροσύνης κλειδούχον Αοίδιμε, κεκτημένοι σε πάντες, τύχοιμεν ελέους πρεσβείαις σου.

Θεοπτική προβλέψει, τό Ιερόν ενεδύσω αξίωμα, τής αμώμου Παρθένου, ώς άμεμπτον εις τούτο καλούσης σε.

Τόν τού ελέους οίκτον, έμφυτον έχων καί πάντοτε σύνοικον, γέγονας τοίς πένησι, δαψιλούς τροφής εργαστήριον.

Θεοτοκίον

Τόν ουρανού Δεσπότην, εν τή γαστρί συλλαβούσα Πανάμωμε, γέγονας ανωτέρα, ουρανών καί πάσης τής κτίσεως.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Ιδούσά σε καλλοναίς, στιγμάτων καλλωπιζόμενον, η σέ τεκούσα Σοφέ, χαράς ούσα έμπλεως, Θεόν εμεγάλυνε, περιπτυσσομένη, καί σεπτώς καταφιλούσά σε.

Ωράθη σοι εν φρουρά, εγκεκλεισμένω φώς άδυτον, καί ουρανόθεν φωνή, ηνέχθη σοι Άγιε, σέ παραθαρρύνουσα, καί τούς σούς αγώνας, Ιερώς ανακηρύττουσα.

Παράδεισος νοητός, ωράθης Μάρτυς πολύαθλε, ξύλον ζωής τόν Χριστόν, εν μέσω κτησάμενος, τόν σέ μετοικίσαντα, πρός τάς αιωνίους, καταπαύσεις Καλλιόπιε.

Θεοτοκίον

Ιάτρευσόν μου, Αγνή, ψυχής τά άμετρα πταίσματα, καί φώτισόν μου τόν νούν, αεί σκοτιζόμενον, πάσαις παραβάσεσιν, όπως εν αινέσει, κατά χρέος μακαρίζω σε.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών».

Τό Πνεύμα τό Πανάγιον εν σοί, ευρόν κατασκήνωσιν, πνευμάτων ήλασε, λεγεώνας πονηρών ταίς πρεσβείαις σου.

Γαλήνης ανεδείχθης ποταμός, καί ρείθρον πραότητος, οίς ποτιζόμεθα, τόν χειμάρρουν τής τρυφής, Πάτερ Όσιε.

Νέκρωσας τής σαρκός τάς ηδονάς, τώ πνεύματι έζησας, καμέ τοίς πάθεσι, συμπτωθέντα, διανάστησον Ένδοξε.

Θεοτοκίον

Τόν Λόγον εν γαστρί τόν εκ Πατρός, αχρόνως εκλάμψαντα, χρόνω συνείληφας, Θεόν Λόγον υπέρ λόγον Πανάχραντε.

Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου.

Συναξάριον

Τή Ζ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Καλλιοπίου.

Στίχοι

· Καλλιόπιος έμπαλιν παγείς ξύλω,

· Τόν ορθίως παγέντα δοξάζει Λόγον.

· Ζωήν Καλλιόπιος αγήρω εβδόμη εύρεν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Γεωργίου, Επισκόπου Μυτιλήνης.

Στίχοι

· Εχει Μυτιλήνη σε καί τεθνηκότα,

· Ως ζώντα, Γεώργιε, προστάτην μέγαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Aγίου Μάρτυρος Ρουφίνου Διακόνου.

Στίχοι

· Σφαγής λογισθείς ως πρόβατον Pουφίνος,

· Σφάττει παλαιόν, τόν διάβολον λύκον.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Μάρτυς Ακυλίνα, τάς χείρας εις τού πίσω δεσμευθείσα, καί τήν κοιλίαν φλεχθείσα, τελειούται.

Στίχοι

· Οπισθόχειρα σχοινίοις στρεβλουμένην,

· Εμπροσθίως φλέγουσι τήν Ακυλίναν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων διακοσίων Μαρτύρων τών εν Σινώπη ξίφει τελειωθέντων.

Στίχοι

· Ανείλεν ανδρών εικάδας δέκα ξίφος,

· Οις ανδρικός νούς, ανδρική καί καρδία.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Οι εκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί».

Ουδαμώς απονείμας, αλογώτατον σέβας ξοάνοις ένδοξε, πυρός τήν τιμωρίαν, υπήνεγκας ανδρείως, εκβοών Καλλιόπιε, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Υψηλή διανοία, εκμιμούμενος Μάρτυς τόν υψωθέντα Σταυρώ, υψώθης επί ξύλου, θελήσει αντιστρόφως, τήν πορείαν ποιούμενος, πρός ουρανόν εν χαρά, υπέρ ημών πρεσβεύων.

Πολυτρόποις αικίαις, ομιλήσας γενναίω Μάρτυς φρονήματι, πολλών κατηξιώθης, κραυγάζων εν υψίστοις, αγαθών Καλλιόπιε, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ο καρπός Θεοτόκε, τής σεπτής σου νηδύος ημάς εζώωσε, καρπώ θανατωθέντας, διό σε κατά χρέος, ανυμνούντες κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο τούς Παίδας δροσίσας εν καμίνω, καί Παρθένον φυλάξας μετά τόκον, τήν σέ τεκούσαν, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών».

Τή ελλάμψει τού Πνεύματος τού θείου, τήν εντεύθεν προέγνως πρός τά κρείττω, μετάστασίν σου, καί νύν χορεύεις Όσιε, εις τάς εκείθεν μονάς.

Εις νυμφώνα τής άνω βασιλείας, εστολισμένος εισήλθες επαξίως, καί ανεκλίθης, σύν τώ νυμφίω Όσιε, εις ευωχίαν τής αϋλου τρυφής.

Αμοιβήν σοι τών πόνων ετοιμάσας, δεύρο πρός με, προσείπεν ο τών έργων, μισθαποδότης, μεθ' ού αγάλλη Όσιε, εις αιωνίους σκηνάς.

Θεοτοκίον

Ουρανών αι Δυνάμεις ως Μητέρα, τής ζωής τών απάντων κατά χρέος, δορυφορούσι, καί ανυμνούσί σε Δέσποινα, ως προστασίαν τών ψυχών ημών.

Τού Μάρτυρος

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Νόμω Θεού σφαττόμενος, αθλητά Καλλιόπιε, πάσαν πονηρίαν, τών ανόμων έφυγες, καιρώ τού τιμίου δέ, πάθους Χριστός δοξάζει σε, Μάρτυς αντιστρόφως, σταυρωθέντα θελήσει, πρός θείας καταπαύσεις, προσκαλούμενος όντως, τοίς θείοις Ασωμάτοις, συντάττει σε θεόφρον.

Ο λολαμπής ως ήλιος, ανατείλας Πανεύφημε, τήν υπ' ουρανόν, καταφωτίζεις πάντοτε, ακτίσι τών άθλων σου, καί διεγείρεις άπαντας, νύν επιτελείν, τήν φωτοφόρον σου μνήμην, βοώντας, Τόν Δεσπότην, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Υπομονήν ασύγκριτον, καρτερίαν πανθαύμαστον, Μάρτυς αθλητά, εν τώ καιρώ τών άθλων σου,

σαφώς ενδειξάμενος, ταίς τών Αγγέλων τάξεσι, νύν συνηριθμήθης, ευκλεώς αναμέλπων, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός, υπερυψούτε, Xριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Σωματοφόρον τέτοκας, καί αγκάλαις εβάστασας, άχραντε Παρθένε, Ιησούν τόν Κύριον, τόν πάντα βαστάζοντα, παντοδυνάμω νεύματι, όθεν ως Θεού σε, ανυμνούμεν Μητέρα, βοώντες εν αινέσει, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Ιεράρχου

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Οι θεορρήμονες Παίδες εν καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν πλάνην καταπατούντες εκραύγαζον, Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον».

Θεοκυβέρνητον έχων τήν καρδίαν, τόν τών παθών μου ζοφώδη, Πάτερ κατεύνασον κλύδωνα, καί λιμένι γαλήνης, τής σής με καθόρμισον.

Πεφυτευμένος ταίς θείαις διεξόδοις, τών τής αγάπης υδάτων, δένδρον ζωής ανατέθηλας, καί καρπούς ευσεβείας, καιρώ εναπέδωκας.

Ως ιατήρ ανιάτων νοσημάτων, καί ελατήρ ακαθάρτων πνευμάτων, μάκαρ Γεώργιε, καμού τής αμαρτίας, τήν νόσον θεράπευσον.

Θεοτοκίον

Τίς εκλαλήσει τόν θείον τοκετόν σου, Θεοκυήτορ Μαρία; πάσα γάρ φύσις εξίσταται, γηγενών καί Αγγέλων, καί σέ μακαρίζουσιν.

Τού Μάρτυρος

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί γαστήρ σου γύγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Ιστίω πτερωθείσά σου η ψυχή, τού Αγίου πανόλβιε Πνεύματος, τό χαλεπόν, πέλαγος διήλθε τών αικισμών, καί τούς λιμένας έφθασε, τούς επουρανίους περιχαρώς, βυθίσασα τού πλάνου, δολίας παρατάξεις, θεία πλημμύρα τών αιμάτων σου.

Ωραίος νεανίας αποφανθείς, καλλοναίς τών αγώνων εξήστραψας, ηλιακών, πλέον αθλοφόρε μαρμαρυγών, καί τών πιστών εφώτισας, Μάρτυς Καλλιόπιε τάς ψυχάς, τών πόθω τήν αγίαν, καί όντως φωτοφόρον, επιτελούντων σου πανήγυριν.

Στησώμεθα χορείαν πνευματικήν, τόν στερρόν αθλητήν Καλλιόπιον, χαρμονικώς, νύν ανευφημούντες, καί τοίς αυτού, κατατρυφώντες σήμερον, πόνοις, οις υπέστη διά Χριστόν, γενναίως εναθλήσας, καί τής πολυθεϊας, καταστρεψάμενος τό άθεον.

Η θήκη σου πηγάζει μύρα ζωής, καί εκβλύζει ως νάματα θαύματα, ήν οι πιστοί, πάντοτε κυκλούντες περιχαρώς, καί πόθω ασπαζόμενοι, τόν αγιασμόν τε καί φωτισμόν, αντλούσι τήν αγίαν, δοξάζοντές σου μνήμην, Μάρτυς Κυρίου Καλλιόπιε.

Θεοτοκίον

Φωτός σου ταίς ακτίσι ταίς μυστικαίς, τού νοός μου τό σκότος απέλασον, Μήτερ Θεού, καί τών λογισμών μου τό χαλεπόν, κλυδώνιον κατεύνασον, καί πρός τούς λιμένας τούς γαληνούς, οδήγησόν με μόνη, η πάντων σωτηρία, όπως εν πίστει μακαρίζω σε.

Τού Ιεράρχου

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Τόν προδηλωθέντα, εν όρει τώ Νομοθέτη, εν πυρί καί βάτω, τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνωμεν».

Ταίς τών σών δακρύων πηγαίς τόν τής απαθείας, εγεώργησας Όσιε, παράδεισον αμέμπτως, καί πολύχουν τήν ευκαρπίαν προβάλλη, τρέφων αρεταίς τό θείον ποίμνιον.

Σύ τήν καθαράν τώ Θεώ, ανύσας λατρείαν, καί τής πίστεως Όσιε, τόν δρόμον εκτελέσας νύν εδέξω στέφανον δικαιοσύνης εκ χειρός Χριστού τού αθλοθέτου σου.

Θησαυρόν ακένωτον, καί πλούτον χαρισμάτων, τήν σήν κόνιν έχοντες, καί σορόν τών λειψάνων, εμπιπλάμεθα νοητών αρωμάτων, αξιομακάριστε Γεώργιε.

Θεοτοκίον

Τόν θεανδρικόν σου τόκον, πανάμωμε Κόρη, ως Θεόν υπάρχοντα, καί Κτίστην τών αιώνων, δυσωπούσα μή διαλίπης απαύστως, σώσαι τάς ψυχάς τών ανυμνούντων σε.

Τό Φωταγωγικόν τού Ήχου.

Τό Ιδιόμελον τής ημέρας, καί τό Μαρτυρικόν, ως σύνηθες. Είτα η Α' Ώρα, καί Απόλυσις.