ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου τού εν τώ Μαλαιώ (ή Μαλεώ).

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους στ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Τριωδίου γ' καί τού Οσίου γ'.

Ήχος β' Ότε, εκ τού ξύλου σε

Όλος, ανακείμενος θερμώς, όλη τή ψυχή συνημμένος, τώ παντεπόπτη Θεώ, θείους εγεώργησας καρπούς τού Πνεύματος, ησυχίαν εγκράτειαν, αγάπην ελπίδα, τήν μακροθυμίαν τε, καί τήν πραότητα, δρόμον, πρός τήν άνω πορείαν, πίστιν καί χρηστότητα Πάτερ, μεγαλοπρεπώς επιδεικνύμενος.

Χάρις, η τού Πνεύματος εν σοί, ώς καθαρωτάτω καί πράω κατασκηνώσασα, πάσι κατεκόσμησεν αρετής είδεσι, καί ποικίλοις χαρίσμασιν, ελάμπρυνε Πάτερ, όθεν καί γεώργιον, Χριστού φερώνυμον, ώφθης γεωργήσας εμφρόνως, αύλακας τής σής διανοίας, αξιομακάριστε Γεώργιε.

Χαίρων, τών μελλόντων αγαθών, Πάτερ τή ελπίδι τούς πόνους, ράον υπήνεγκας, πρόθυμος τοίς έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τών οπίσω δέ πάνσοφε, ποιούμενος λήθην, έως τό μακάριον, τέλος κατέλαβες, πλήρης αρετών εργασίαις, καί μακαριότητος θείας, Όσιε Γεώργιε τετύχηκας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίροις, όντως θρόνε τού Θεού, καί τού Βασιλέως καθέδρα, χαίρε ζωής κιβωτέ, χαίρε αγιάσματος, πηγή ακένωτε, μυροθήκη τού Πνεύματος, τρυφή Παραδείσου, χαίρε η απόλαυσις, η μυστική τών ψυχών, χαίρε, η χαρά τών Οσίων, χαίρε αγαλλίαμα πάντων, τών σοί προστρεχόντων Θεονύμφευτε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Θρήνοις, κοπτομένη η, Αμνάς, δάκρυσι πικροίς τε τάς όψεις καταρραντίζουσα, ξύλω ενητένιζε, Σταυρού η άμεμπτος, καί τάς χείρας εκτείνουσα, Υιέ μου εβόα, πού νύν απελεύσομαι; τίνα καλέσω Υιόν, οίμοι! πώς μεμόνωμαι τέκνον! πώς δέ μου τό φώς ημαυρώθη! ράγητε τά σπλάγχνα καί σπαράχθητε.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ τή οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασι, Γεώργιε πατήρ ημών, Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ήμών.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Kανόνες τού Τριωδίου καί τού Αγίου.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η, Ακροστιχίς.

Τούς σούς προθύμους, ώ Πάτερ, μέλπω πόνους.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

«Δεύτε λαοί, άσωμεν άσμα Χριτω Θεώ, τώ διελόντι θάλασσαν, καί οδηγήσαντι, τόν λαόν όν ανήκε, δουλείας Αιγυπτίων, ότι δεδόξασται».

Τρισσοφαεί, τής θεαρχίας λαμπρότητι, πεφωτισμένος Όσιε, κόσμον κατέλιπες, καί παθών τήν ομίχλην, καί βίω λαμπροτάτω Πάτερ διέπρεψας.

Οδηγηθείς, θεία προνοία Γεώργιε, πρός ουρανόν τήν φέρουσαν, τρίβoν εβάδισας συνεργόν κεκτημένος τόν μόνον ευεργέτην, καί πανοικτίρμονα.

Υπό Θεού μάκαρ σαφώς κυβερνώμενος, υιοθεσίας χάριτι, καταλαμπόμενος, διετέλεσας Πάτερ, οσίως καί δικαίως, πολιτευσάμενος.

Θεοτοκίον

Σέ στηριγμόν, καί προστασίαν πλουτήσαντες, οι Θεοτόκον πάναγνον, ομολογούντές σε, τρικυμίας τού βίου, πανάμωμε Παρθένε, διασωζόμεθα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Σύ τρίβους τής ζωής τής εις απέραντον, αιώνα παμμάκαρ διαμενούσης, ακλινώς χαίρων διώδευσας, καί μοναίς αιωνίαις κατεσκήνωσας.

Ο βίος σου λαμπρός, ο λόγος άλατι, τώ θείω καί χάριτι ηρτυμένος, αναδείκνυται Γεώργιε, γεωργίας ενθέου θείον φύτευμα.

Υιός σύ τού Θεού διά Βαπτίσματος, γενέσθαι παμμάκαρ ηξιωμένος, πατρικόν εκληρονόμησας, θησαυρόν διά βίου καθαρότητα.

Θεοτοκίον

Στερέωμα γενού καί καταφύγιον, καί σκέπη, Παρθένε Θεογεννήτορ τοίς εν πίστει σοι προστρέχουσι, καί Θεού σε Μητέρα καταγγέλλουσιν.

Κάθισμα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Τόν ωραιότατον, Χριστόν επόθησας, καί τά τού σώματος, πάθη εμίσησας, αγγελικώς επί τής γής, Γεώργιε βιοτεύσας, όθεν τήν αγίαν σου, εορτάζομεν κοίμησιν, καί περιπτυσσόμεθα, τήν σορόν τών λειψάνων σου, εξ ής ημίν πηγάζεις ιάματα, Πάτερ τοίς πόθω τιμώσί σε.

Θεοτοκίον

Τά επουράνια, φόβω ηγάλλοντο, καί τά επίγεια, πόθω ευφραίνοντο, ότε η άχραντος φωνή, επήλθέ σοι Θεοτόκε, μία γάρ πανήγυρις, αμφοτέροις εγένετο, ότε τόν πρωτόπλαστον, εκ θανάτου ερρύσατο, Διό σύν τώ Αγγέλω βοώμέν σοι, Χαίρε ή κεχαριτωμένη.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η απειρόγαμος, Αγνή καί Μήτηρ σου, Χριστέ ορώσά σε, νεκρόν κρεμάμενον, επί τού ξύλου μητρικώς, θρηνολογούσα έλεγε, Τί σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων ο άνομος, δήμος καί αχάριστος, ο πολλών καί μεγάλων σου, Υιέ μου δωρεών απολαύσας; Υμνώ σου τήν Θείαν συγκατάβασιν.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τήν ακοήν, τής σής οικονομίας, καί εδόξασά σε μόνε φιλάνθρωπε».

Πεποικιλμένος κάλλεσι, τής αρετής, καί ήθεσι φωσφόροις, πρός Θεόν ανέπτης μάκαρ Γεώργιε.

Ρευστών γής Πάτερ Όσιε, τήν ταραχήν, διέφυγες, γαλήνης, φιλοθέου βίου αντιποιούμενος.

Οι ανομίας χείμαρροι, σού τήν ψυχήν, ουκ ίσχυσαν ταράξαι, ο τρυφής χειμάρρους σέ γάρ κατήρδευσεν.

Θεία μελέτη πάνσοφε, διηνεκώς, προσέχων τούς αστάτους, λογισμούς απώσω Πάτερ Γεώργιε.

Θεοτοκίον

Υμνολογούμεν Άχραντε, τόν εν γαστρί, τή σή σωματωθέντα, καί σέ ευλογούμεν ως Θεομήτορα.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριε, εν τώ φωτί τών σών προσταγμάτων, Οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον Θεόν ου γινώσκομεν».

Μακαριότητος, καί αθανάτου βιοτής έτυχες, Πάτερ σοφέ, τάς θείας ανόδους, ανύων παμμάκαρ, ελπίδι, αγάπη καί πίστει ρωννύμενος.

Ωραϊζόμενος, τή ταπεινώσει τού Χριστού Όσιε, πρός υψηλήν, σαφώς ανηνέχθης, θεόφρον αρετήν, γεώργιον θείας, γενόμενος άλωνος.

Σώματος κένωσιν, δι' εγκρατείας ακριβούς έδειξας, καί καθαράν, καρδίαν εκτήσω, δι' ής ηξιώθης, θεάσασθαι Πάτερ, τόν πάσιν αθέατον.

Θεοτοκίον

Ως ακατάληπτον, καί δυσθεώρητον παντί, Δέσποινα, τό υπέρ νούν μυστήριον Κόρη, τού τόκου σου σαφώς, τόν όντως γάρ όντα, Θεόν ημίν τέτοκας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Eν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Πονηρίας πνευμάτων διώκτης θερμός, ώφθης παναοίδιμε μάκαρ Γεώργιε, τή τού Αγίου Πνεύματος, συνεργία σαφώς δυναμούμενος.

Απαθείας εμπρέπων υψώμασι, τόν τής σωφροσύνης χιτώνα Γεώργιε, περιφανώς ενδέδυσαι, τών παθών κατευνάσας τόν τάραχον.

Τήν φλογίνην ρομφαίαν διέβης σοφέ, καί Παραδείσου τρυφής κατηξίωσαι, τό τού Σταυρού Γεώργιε, περιθέμενος όπλον τό άρρητον.

Θεοτοκίον

Επί σοί τάς ελπίδας ανέθηκα, Μήτηρ αειπάρθενε τής σωτηρίας μου, καί σέ προστάτιν τίθημι, τής ζωής ασφαλή τε καί άσειστον.

Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου.

Συναξάριον

Τή Δ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου τού εν τώ Μαλαιώ.

Στίχοι

· Ψυχήν ο Γεώργιος ασμένως δίδως,

· Ψυχών γεωργώ καί φυτουργώ σαρκίων.

· Τή δέ τετάρτη απήρε Γεώργιος εις πόλον ευρύν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Θεοδούλου καί Αγαθόποδος.

Στίχοι

· Πρώτος θάλασσαν είσιων Αγαθόπους,

· Έργοις υπήρχε Χριστόπους Θεοδουλω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Φερβούθας καί τής παιδίσκης αυτής καί τής συνοδίας αυτής.

Στίχοι

· Απλήν με πλάττεις, Χριστέ διπλέ τήν φύσιν,

· Έχεις δέ πρισθείσάν με διπλήν Φερβούθαν.

· Δούλας αληθείς Δεσπότου Θεού δύο,

· Δούλην τε καί Δέσποιναν έπρισε πρίων.

Τή αυτή ημέρα' Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ποπλίου.

Στίχοι

· Έν ουρανοίς, Πόπλιε, μισθός σοι μέγας,

· Πρός ούς απαίρων χαίρε καί κρότει μέγα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ήμων Πλάτωνος, Ηγουμένου Μονής τού Στουδίου.

Στίχοι

· Πλάτων αρίστην ευ μετεπλάσθη πλάσιν,

· Χριστώ πλάσαντι συγκραθείς πλάσιν ξένην.

Τή αυτή ημέρα, οι τρείς Όσιοι, θεωνάς, Συμεών, καί Φερβίνος, εν ειρήνη τελειούνται.

Στίχοι

· Ψυχάς δέχου τρείς ου κεκηλιδωμένας,

· Ψυχών ακηλίδωτε τών θείων τόπε.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ζωσιμά, τού κηδεύσαντος τήν Όσίαν Μαρίαν τήν Αιγυπτίαν.

Στίχοι

· Ζώσαν προπέμψας Ζωσιμάς τήν Μαρίαν,

· Θανούσαν εύρεν, αλλά νύν ζώσιν άμα.

Tή αυτή ημέρα, ο όσιος θεωνάς, ο εν τή μονή τού Παντοκράτορος ασκήσας, ύστερον δ' επίσκοπος Θεσσαλονίκης γενόμενος, εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεειρά λατρευομένης, οι τρείς σου Παίδες κατεφρόνησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Ρωσθείς τήν ψυχήν, τή δυνάμει τού Χριστού, Πάτερ Γεώργιε, τούτου τώ κράτει κατεδίωξας, τών σέ μισούντων τάς φάλαγγας, ταύταις τόν Σταυρόν επισείσας, ώ φρουρούμενος έψαλλες, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Μακάριος εί, καί καλώς σοι έσται νύν μακαριώτατε, απολαβόντι τήν τών πόνων σου, καί τών αγώνων αντίδοσιν, καί σύν τοίς Αγγέλοις βοώντι, τώ Κυρίω Γεώργιε, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Εδείχθης φαιδρόν, ενδιαίτημα Θεού, θρόνος αισθήσεως, Πάτερ γενόμενος καί φρονήσεως, αγιωσύνης ανάπλεως, πίστει τε καί χάριτι λάμπων, καί κραυγάζων Γεώργιε, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ήμων.

Θεοτοκίον

Λυχνία φωτός, καί νεφέλη φωτεινή καί αγιάσματος, τόπος εδείχθης Απειρόγαμε, τών γάρ Αγίων τόν Άγιον, Λόγον υπεδέξω αφράστως, όν υμνούντες βοώμέν σοι Ευλογημένη, η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραιων τοίς παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας».

Πρός ακατάλυτον ζωήν, πρός αμάραντον τρυφήν Πάτερ μετέστης, πρός αϊδιον δόξαν, καί πρός ανέσπερον φώς, Θεού γάρ εδείχθης γεώργιον, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ως υπηρέτης τού Θεού, ώς διάκονος Χριστού καί οικονόμος, τών αυτού μυστηρίων, ώς απλανής οδηγός, εγένου Γεώργιε Όσιε, πάθη θεραπεύων, ψυχών τε καί σωμάτων.

Πλήρης ασκήσεως καρπών, πρός τήν άλωνα Χριστού πάτερ προσήχθης, καί ώς ώριμος βότρυς, τοίς ουρανίοις ληνοίς, παμμάκαρ θλιβείς, κατανύξεως, οίνον αναβλύζεις, ημίν τοίς σέ τιμώσιν.

Θεοτοκίον

Ο τής κοιλίας σου καρπός, τής αφθάρτου μοι ζωής αίτιος ώφθη, καί τρυφής αϊδίου, Θεογεννήτορ αγνή, διό σοι κραυγάζω γηθόμενος, τήν τού, Αρχαγγέλου φωνήν, Χαίρε Παρθένε.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφώνως, εν ύμνοις μεγαλύνωμεν».

Νενευρωμένος τή πίστει, καί Χριστού τή δυνάμει, Παμμάκαρ πεφραγμένος αληθώς, βρόχους δαιμόνων διέλυσας, καί τάς τούτων ενέδρας, καί μεθοδείας πάσας εκφυγών, τώ Δεσπότη τών όλων, παρέστης αγαλλόμενος.

Όλον τόν πόθον σου Πάτερ, πρός Θεόν μεταφέρων, καί θείας απολαύων καλλονής, ής πάσα φύσις εφίεται, θεωρία καί πράξει, καί βίω λαμ προτάτω σεαυτόν, κατεκόσμησας Πάτερ, διό σε μακαρίζομεν.

Υπέρ ημών τών εν πίστει, τήν σήν μνήμην τελούντων, Χριστόν καθικετεύων εκτενώς, Πάτερ μή παύση σωθήναι ημάς, πειρασμών τρικυμίας, καί ζάλης καί κινδύνων καί παθών, καί ειρήνην τώ κόσμω, δοθήναι ταίς πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένον τόν Λόγον, τόν πρίν άσαρκον όντα, καθό Θεός υπάρχει εκ Θεού, τέτοκας μόνη Πανύμνητε επί ανακαινίσει, καί σωτηρία πάντων τών βροτών, διό πιστοί σε πάντες, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Τό φωταγωγικόν τού τυχόντος Ήχου.

Εις τόν Στίχον το Ιδιόμελον καί τό Μαρτυρικόν.

Είτα η Α' Ώρα, καί Απόλυσις.